Nauka o współczesnej polszczyźnie - słowotwórstwo 1000-FP23NSŁ-SP
Konwersatorium (KON)
Semestr zimowy 2018/19
Informacje o zajęciach (wspólne dla wszystkich grup)
| Liczba godzin: | 15 | ||
| Limit miejsc: | (brak limitu) | ||
| Zaliczenie: | Zaliczenie na ocenę | ||
| Rygory zaliczenia zajęć: | zaliczenie na ocenę |
||
| Literatura uzupelniająca: | Nagórko A., Zarys gramatyki polskiej (ze słowotwórstwem), Warszawa 2000; Strutyński J., Gramatyka polska. Wprowadzenie. Fonetyka. Fonologia. Morfologia, Kraków 1996. |
||
| Metody dydaktyczne: | zajęcia realizowane innymi metodami |
||
| Metody dydaktyczne - inne: | Obserwacja – analiza i ocena zjawisk, analiza form wyrazowych, praca z podręcznikiem, dyskusja. |
||
| Literatura: |
Literatura podstawowa Gramatyka współczesnego języka polskiego. Tom Morfologia, red. R. Grzegorczykowa, R. Laskowski, H. Wróbel, Warszawa 1984 (lub wydanie późniejsze); Dyszak A. S., Benenowska I., Od głoski do zdania (cz. I Wiadomości, rozdz. O wyrazie), Bydgoszcz 2009; Grzegorczykowa R., Zarys słowotwórstwa polskiego, (wyd. III popr.) Warszawa 1979; Jadacka H., System słowotwórczy polszczyzny (1945-2000), Warszawa 2001. |
||
| Efekty uczenia się: |
1) wiedza student zna i rozumie terminy słowotwórcze, rozpoznaje leksemy podzielne słowotwórczo, nazywa elementy budowy formacji słowotwórczych, identyfikuje typy formantów, charakteryzuje funkcje formantów, opisuje słowotwórstwo jako dział gramatyki i podsystem języka, wyjaśnia jego rolę w komunikacji językowej; 2) umiejętności student analizuje i porównuje budowę różnych formacji słowotwórczych, interpretuje formacje nietypowe, wyjaśnia zjawiska zachodzące w procesie derywacji; 3) kompetencje społeczne student dostrzega w formacjach słowotwórczych zapisane dziedzictwo kulturowe kraju, docenia rolę słowotwórstwa w komunikacji językowej i w budowaniu tożsamości narodowej |
||
| Metody i kryteria oceniania: |
Bieżące przygotowanie do zajęć, aktywność na zajęciach. Warunki zaliczenia: na ocenę dostateczną – student uczestniczy aktywnie w zajęciach, rozpoznaje zjawiska słowotwórcze, podaje przykłady takich zjawisk, definiuje podstawowe pojęcia słowotwórcze; na ocenę dobrą – student uczestniczy aktywnie w zajęciach, rozpoznaje zjawiska słowotwórcze, podaje przykłady takich zjawisk, odnajduje części derywatu i nazywa je, definiuje podstawowe i szczegółowe pojęcia słowotwórcze, uzasadnia swoje odpowiedzi; na ocenę bardzo dobrą – student uczestniczy aktywnie w zajęciach, rozpoznaje i nazywa zjawiska słowotwórcze, podaje przykłady takich zjawisk, odnajduje części derywatu i nazywa je, definiuje podstawowe i szczegółowe pojęcia słowotwórcze, uzasadnia swoje odpowiedzi, wyjaśnia procesy językowe, podaje własne przykłady i dodatkowe informacje z podręczników. |
||
| Zakres tematów: |
1. Przedmiot i tematyka ćwiczeń (wg syllabusa). Podstawowe pojęcia analizy słowotwórczej. 2-3. Derywat, baza, temat słowotwórczy (podstawa słowotwórcza), formant (afiks). 4. Motywacja, (w tym wzajemna motywacja), fundacja, kierunek motywacji, motywacja asocjacyjna, parafraza słowotwórcza. 5-6. Przegląd formantów – typy formantów: prefiksy, sufiksy, interfiksy, infiksy, postfiksy. 7. Wskazywanie funkcji formantów. 8. Alternacje. Słowotwórstwo morfonologiczne. 9. Sprawdzian. 10. Kompozycja (zrosty, złożenia, zestawienia). 11. Zjawisko uniwerbizacji. 12-13. Rodzaje słowotwórstwa (adaptacja morfologiczna zapożyczeń, derywacja właściwa, uniwerbizacja, neosemantyzacja). 14. Dyskusja o neologizmach we współczesnej polszczyźnie. 15. Sprawdzian zaliczeniowy. |
||
Grupy zajęciowe
| Grupa | Termin(y) | Prowadzący |
Miejsca  |
Akcje |
|---|---|---|---|---|
| 1 |
każdy wtorek, 9:15 - 10:00,
sala 12b (PS) |
Mirosława Wronkowska-Dimitrowa | 10/16 |
szczegóły |
|
Wszystkie zajęcia odbywają się w budynku: Budynek przy ulicy Jagiellońskiej |
||||
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy.