| Literatura uzupelniająca: |
Dzwonko Z. 2007. Przewodnik do badań fitosocjologicznych. Sorus, Poznań – Kraków.
Falińska K. 1996 (2004). Ekologia roślin. Podstawy teoretyczne, populacje, zbiorowiska, procesy. Wyd. Nauk PWN, Warszawa.
Herbich J. (red.) 2004. Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 – podręcznik metodyczny. Tomy 1-5. Ministerstwo Środowiska, Warszawa.
Roo-Zielińska E. 2014. Wskaźniki ekologiczne zespołów roślinnych Polski. IGiPZ PAN i Sedno Wydawnictwo Akademickie, Warszawa.
www.siedliska.gios.gov.pl
Wysocki C., Sikorski P. 2009. Fitosocjologia stosowana w ochronie i kształtowaniu krajobrazu. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
|
| Literatura: |
Jankowski W. 1994. Zastosowanie bioindykacji w praktyce monitoringu środowiska na przykładzie północno-wschodniej Polski. PIOŚ, Warszawa.
Roo-Zielińska E., Solon J., Degórski M. 2007. Ocena stanu i przekształceń środowiska przyrodniczego na podstawie wskaźników geobotanicznych, krajobrazowych i glebowych. Polska Akademia Nauk, Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania, Warszawa.
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 21 listopada 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie form i sposobu prowadzenia monitoringu jednolitych części wód powierzchniowych i podziemnych (Dz. U. 2013, poz. 1558)
Wysocki C., Sikorski P. 2002. Fitosocjologia stosowana. Wyd. SGGW. Warszawa.
Zimny H. 2006. Ekologiczna ocena stanu środowiska: bioindykacja i biomonitoring. Warszawa, Agencja Reklamowo-Wydawnicza.
http://www.gios.gov.pl/artykuly/podkategoria/3/panstwowy-monitoring-srodowiska
|
| Efekty uczenia się: |
W01, W02, W03, W04, W05, U08, U09, K01, K02
|
| Metody i kryteria oceniania: |
Warunki zaliczenia do części zwierzęcej
• Egzamin pisemny: testowy (pytania otwarte i zamknięte)
• Ocena prezentacji multimedialnej.
Udział procentowy poszczególnych treści w ocenie końcowej:
A. egzamin - 80%
B. prezentacja – 20%
Wyliczanie oceny końcowej dla wykładu:
A•0,8 + B•0,2
Warunek:
A, B > 2
Warunki zaliczenia do części roślinnej
• Egzamin pisemny.
Ocena końcowa z przedmiotu jest średnią uzyskaną w części zwierzęcej i roślinnej.
Ostateczną ocenę z przedmiotu ustala się według zasady:
3,0 - 3,24 dostateczny (3,0)
3,25 – 3,74 dostateczny plus (3,5)
3,75 – 4,24 dobry (4,0)
4,25 – 4,74 dobry plus (4,5)
4,75 – 5,0 bardzo dobry (5,0)
|
| Zakres tematów: |
Wiadomości wstępne, pojęcia porządkujące i wprowadzające do przedmiotu (definicje). Rola monitoringu i bioindykacji. Cel i zakres Państwowego Monitoringu Środowiska - podsystemy monitoringów specjalistycznych.
Monitoring przyrody ożywionej. Monitoring przyrody i zintegrowany monitoring środowiska przyrodniczego.
Bioindykacja. Różnorodność charakteru metod bioindykacyjnych; podstawowe właściwości bioindykatorów i ich klasyfikacja; znaczenie i funkcje metod bioindykacyjnych – możliwości stosowania do oceny jakości powietrza, wody i gleby.
Cechy doskonałego bioindykatora.
Monitoring wód powierzchniowych i podziemnych: źródła zanieczyszczeń wód, podstawowe pojęcia z zakresu monitoringu wód. Monitoring wód płynących i stojących na podstawie makrofitów i makrozoobentosu.
Monitoring powierzchni ziemi. Najważniejsze zanieczyszczenia gleb i ich źródła.
Monitoring skażeń promieniotwórczych – źródła zanieczyszczeń, najważniejsze skażenia (radionuklidy).
Definicja, zakres i zasady bioindykacji w odniesieniu do roślin. Fitowskaźniki stanu środowiska. Gatunki roślin i zwierząt jako bioindykatory. Antropopresja środowisk lądowych i wodnych. Stopnie hemerobii.
|
