Bioindykacja i monitoring środowiska 1200-B36BMS-SP
Wykład (WYK) Semestr letni 2019/20

Mróz W. 2010. Monitoring siedlisk przyrodniczych. Przewodnik metodyczny. Biblioteka monitoringu środowiska.

Perzanowska J.2010. Monitoring gatunków roślin. Przewodnik metodyczny.Biblioteka monitoringu środowiska

Jankowski W.1994. Zastosowania bioindykacji w praktyce monitoringu środowiska na przykładzie północno-wschodniej Polski. PIOŚ, Warszawa.

Zimny H. 2006. Ekologiczna ocena stanu środowiska. Bioindykacja i biomonitoring. Agencja Reklamowo-Wydawnicza Arkadiusz Grzegorczyk, Warszawa.

Roo-Zielińska E., Solon J., Degórski M. 2007. Ocena stanu i przekształceń środowiska przyrodniczego na podstawie wskaźników geobotanicznych, krajobrazowych i glebowych. Polska Akademia Nauk, Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania, Warszawa

P6S_WG

P6S_UW

PS6_KK

Egzamin na ocenę

Ocena końcowa jest średnią z części roślinnej i zwierzęcej

Egzamin – Test

50%-60% - 3,0 dst

60%-70% - 3,5 dst+

70%-80% - 4,0 db

80%-90% - 4,5 db+

90%-100% - 5,0 bdb

Rola monitoringu i bioindykacji. Monitoring gatunków i siedlisk przyrodniczych ze szczególnym uwzględnieniem specjalnych obszarów ochrony siedlisk Natura 2000. Monitoring lasów. Monitoring wód powierzchniowych i poziemnych: źródła zanieczyszczeń wód. Metody i systemy pomiarowe stanu ilościowego i jakościowego zasobów wodnych. Monitoring wód płynących i stojących na podstawie makrolitów i makrozoobentosu. Monitoring powierzchni ziemi. Zanieczyszczenia gleb i ich źródła.

Definicje indykatora i zasady ich klasyfikowania. Ocena środowiska na podstawie organizmów żywych (bioindykacja). Metody fitoindykacji geobotanicznej. Wartość wskaźnikowa zbiorowisk roślinnych. Charakterystyka i przykłady zastosowań wskaźników geobotanicznych, krajobrazowych i glebowych. Ocena przydatności wskaźników w praktyce. Definicja i zadania Państwowego Monitoringu Środowiska.