Sterowanie dyskretne i nieliniowe 1300-Mt3SDiN-NP
Wykład (WYK) Rok akademicki 2019/20

1. Dębowski A.: Automatyka, podstawy teorii. Wydawnictwo Naukowe PWN SA, Warszawa 2016.

2. Luft M., Łukasik Z.: Podstawy teorii sterowania. Wydawnictwo Politechniki Radomskiej 2004.

3. Jabłoński J.: Automatyka i sterowanie. Wydawnictwa Uczelniane Akademii Techniczno-Rolniczej, Bydgoszcz 1998.

W1: Student ma wiedzę w zakresie: zastosowania przekształcenia Z w automatyce, modelowania dyskretnych układów dynamicznych, budowy ich schematów blokowych, badania stabilności układów dyskretnych, budowy układów regulacji i zastosowania odpowiedniego regulatora dyskretnego (K_W04).

W2: Student dysponuje wiedzą umożliwiającą przeprowadzenie analizy i syntezy dynamicznych układów regulacji kaskadowej serwosilników (K_W05).

egzamin dotyczący treści wykładów

1. OPIS SYGNAŁÓW DYSKRETNYCH

• regulatory impulsowe,

• rekonstrukcja sygnału ciągłego na postawie jego danych próbkowanych (problemy związane z aliasingiem),

• funkcje dyskretne, przekształcenie Z i jego właściwości,

• dyskretna funkcja przejścia T(z),

2. PODSTAWOWA STRUKTURA CYFROWEGO UKŁADU REGULACJI

• definicja transformaty Z,

• zależność pomiędzy transformatą Laplace’a i transformatą Z,

• ważne twierdzenia transformaty Z,

3. LINIOWE RÓWNANIA RÓŻNICOWE - STABILNOŚĆ UKŁADÓW DYSKRETNYCH

• różnice i sumy funkcji dyskretnych,

• liniowe równania różnicowe,

• rozwiązywanie liniowych równań różnicowych o stałych współczynnikach,

• stabilność układów dyskretnych,

4. PROJEKTOWANIE REGULATORA DYSKRETNEGO

• dyskretne efekty regulatora,

• określanie interwału próbkowania T,

• konwersja funkcji transmitancji ciągłej do postaci dyskretnej,

• symulacje systemów z mieszanymi sygnałami,

5. UKŁADY NIELINIOWE

• podstawowe rodzaje członów i układów nieliniowych oraz ich układy zastępcze,

• charakterystyki członów nieliniowych,

• układy zastępcze członów i układów nieliniowych,

• metoda graficzna wyznaczania charakterystyk statycznych układów zastępczych na podstawie danych charakterystyk statycznych członów składowych,

• metody analizy układów nieliniowych.