I. Charakterystyka rosyjskiego realizmu: opozycja romantyczna, ukształtowanie „szkoły naturalnej” i Wissarion Bieliński; periodyzacja nowego okresu literackiego, program estetyczno-literacki, główni przedstawiciele, ze szczególnym uwzględnieniem wczesnej prozy Iwana Turgieniewa; (Jakóbiec 1976, II: 162-197);
II. Filozoficzna poezja Fiodora Tiutczewa. Tradycje niemieckiego idealizmu w poezji Tiutczewa, rodzaje liryki: filozofia przyrody, kosmiczna i miłosna. Pojęcie panslawizmu i panteizmu w biografii i praktyce literackiej Tiutczewa. Chaos w rozumieniu Tiutczewa jako przeciwieństwo uporządkowanego świata, ale i niezbędny warunek jego istnienia. Ilustracje poetyckie;
III. „Zbędny człowiek” w prozie Iwana Turgieniewa. Powieści: Rudin, Szlacheckie gniazdo, Ojcowie i dzieci, cykl opowiadań Zapiski myśliwego. Ewolucja bohatera u Turgieniewa;
IV. Twórczość Fiodora Dostojewskiego. Tradycje Gogola i Lermontowa w prozie pisarza; prezentacja prozatorskich osiągnięć Dostojewskiego na tle współczesnej mu epoki; (Biedni ludzie, Sobowtór, Wspomnienia z domu umarłych, Notatki z podziemia); chrystologia Dostojewskiego; poszukiwanie prawd moralnych jednostki w Zbrodni i karze; rosyjski Don Kichot; charakterystyka głównych postaci Biesów: Karmazinowa, Stiepana. Wierchowieńskiego, Piotra Wierchowieńskiego i Stawrogina; wizja rodziny w Braciach Karamazow; (Jakóbiec 1976, II, 252-306);
V. Lew Tołstoj i jego proza. Nowelistyka pisarza, program literacki, tematyka kaukaska, Opowiadania sewastopolskie – nowy typ bohatera u Tołstoja; wizja Rosji w Wojnie i pokoju Tołstoja; koncepcja społeczna i filozoficzna powieści; tragizm powieści Anna Karenina; działalność społeczno-polityczna i religijna Tołstoja; tołstoizm; idee moralnego odrodzenia człowieka w Zmartwychwstaniu; (Jakóbiec 1976, II:307-354).
VI. Anton Czechow – prozaik i dramaturg. Nowelistyka pisarza, cechy reprezentatywne dla jego opowiadań; stosunek pisarza do zachodnioeuropejskiej tradycji literackiej, wpływ Clauda Bernarda; nowatorstwo Czechowowskiej dramaturgii: Mewa, Wiśniowy sad, Trzy siostry; brak głównego bohatera, (Jakóbiec 1976, II: 400-425)
VII. W stronę modernizmu – proza Władimira Korolenki i Wsiewołoda Garszina.
VIII. Proza Aleksandra Kuprina. Opowieść Olesia (Олеся, 1898) jako ilustracja konfliktu cywilizacja - przyroda, koncepcja „naturalnego człowieka”; cechy prozy Kuprina – elementy naturalizmu połączone z impresjonistyczną strukturą jego utworów; luźna struktura całości, nastrój jako element scalający utwór, impresjonistyczne pejzaże przyrody.
IX. Modernizm w literaturze rosyjskiej przełomu XIX i XX wieku. Charakterystyka ówczesnego procesu historycznoliterackiego, periodyzacja, niejednorodność nowych nurtów estetyczno-literackich. Znaczenie modernizmu w rozwoju procesu historycznoliterackiego, tradycje estetyczno-literackie epoki, zróżnicowanie programowe.
X. Symbolizm: programy, przedstawiciele, tradycja literacka (Fiodor Sołogub, Walerij Briusow, Andriej Bieły i Aleksander Błok);
XI. Akmeizm: tradycja literacka, program, przedstawiciele ( Mikołaj Gumilow, Osip Mandelsztam, Anna Achmatowa);
XII. Futuryzm: program, egofuturyści i kubofuturyści, problem języka poetyckiego, przedstawiciele (Wielimir Chlebnikow, Władimir Majakowski);
XIV. „Nowy romantyzm” Maksyma Gorkiego. Utwory legendarno-alegoryczne i twórczość dramatyczna, trylogia autobiograficzna.
|