1. Początki stawiania diagnozy. Rozwój oddziaływań diagnostycznych i ich przenoszenie na grunt nauk społecznych.
2. Istota stawiania diagnozy w naukach pedagogicznych ze szczególnym uwzględnieniem pedagogiki resocjalizacyjnej.
3. Diagnostyka, diagnozowanie, diagnoza stosowana w naukach pedagogicznych a diagnoza w resocjalizacji.
4. Diagnoza indywidualna oraz diagnoza środowiskowa:
a)etapy diagnozy środowiskowej w ujęciu Adama Podgóreckiego;
b) metody i techniki stosowane w diagnozie środowiskowej;
c) diagnoza w powoływanych do tych celów ośrodkach a diagnoza pedagoga-resocjalizatora - pozytywne oraz negatywne aspekty;
d) diagnoza indywidualna, jej rodzaje i funkcje za Ewą Wysocką.
5. Metody i techniki wykorzystywane w diagnozie indywidualnej przez pedagoga-resocjalizatora:
a) analizy dokumentów urzędowych i osobistych;
b) wywiad i obserwacja;
c) posiłkowanie się przez pedagoga-resocjalizatora orzeczeniami ze specjalnie powoływanych ośrodków;
d) współpraca pedagoga-resocjalizatora z innymi specjalistami w procesie stawiania diagnozy;
e) możliwości oraz ograniczenia wykorzystywania innych metod i technik przez pedagoga-resocjalizatora w stawianiu diagnozy.
6. Przygotowywanie pedagoga-resocjalizatora do stawiania diagnozy podopiecznemu w środowisku otwartym oraz w ośrodkach resocjalizacji:
a) tworzenie optymalnych warunków umożliwiających przeprowadzenie diagnozy przez pedagoga-resocjalizatora;
b) wiedza, umiejętności, kompetencje pedagoga-resocjalizatora i ich optymalne wykorzystywanie w stawianiu diagnozy;
c) cechy i predyspozycje osobowości oraz zachowania pedagoga-resocjalizatora a stawianie diagnozy;
d) inne uwarunkowania z uwzględnieniem podopiecznego i jego zachowań w procesie stawiania diagnozy.
7. Konieczność uwzględniania punktów archimedesowych oraz achillesowych w stawianiu diagnozy.
8. Katharsis w stawianiu diagnozy - pozytywny oraz negatywne aspekty.
9. Błędy w stawianiu diagnozy i ich konsekwencje w pracy resocjalizacyjnej.
10. Projektowanie pracy resocjalizacyjnej w oparciu o diagnozę i jej modyfikacje przy czynnym współudziale podopiecznego.
11. Zmiany metod i form pracy wynikających z modyfikacji diagnozy oraz zmieniających się warunków życia społeczno-indywidualnego podopiecznego.
|